alexk
28-09-04, 18:15
Ωχ, αρχίζω πάλι...
Ήθελα να φτιάξω αυτό το thread ώστε να μπορέσω να βάλω μερικές ωραίες μου αναμνήσεις με αυτό το αυτοκίνητο. Πολλοί θα κουραστούν να διαβάσουν ή και να γράψουν νέα πράγματα. Δεν πειράζει.
Είχαμε ένα E30 318 του 1986, με το διπλό καρπυρατέρ και 105 ίππους. Είχε καθίσματα από Μ3, αν και τετράπορτο και ανάρτηση bilstein. Ένα αυτοκίνητο, αλήτης των δρόμων. Είχε λιωμένα λάστιχα και ήταν η υλοποίηση της πλαγιολίσθησης. Είχα κάνει μία φοβερή πατεντούλα, βάζοντας νεροσωλήνα μπλε χρώματος, από τον εμπρός δεξί αεραγωγό των φρένων, στον παππά. Ένα αυτοσχέδιο ram-air το οποίο έκανε διαφορά μετά τα 120χλμ/ώρα. Εκείνη την εποχή τα rallye έβγαιναν 8-βάλβιδα και το 318 ήταν ο εκτελεστής των ραλιών. Να είναι τα ραλλύ στημένα στο φανάρι και να εμφανίζομαι από το πουθενά με το ταπεινό 318 με τα πλαστικά τάσια και να τους περνάω για πλάκα. Έβαζα μέχρι και octane booster για να πηγαίνει ακόμη πιο καλά. Μάλιστα, τότε έβγαινα με μία κοπέλα που είχε φίλους με ραλλύ. Όπως πάντα, όταν πήγαινα μαζί της βόλτα, δεν έτρεχα και με έκραζε κάθε φορά (άσχετε, δεν ξέρεις να οδηγείς και τέτοια). Άντεξα αυτό το κράξιμο ενάμιση μήνα. Ένα βράδυ, αποφάσισα να δώσω ένα τέλος και το 318 δεν ίσιωσε πουθενά. Δεν ξαναβγήκαμε γιατί δεν ήταν συνηθισμένη σε πισωκίνητα. Είχε πρόβλημα η μίζα και όταν ζεσταίνονταν ο κινητήρας, δεν έπαιρνε μπροστά. Σπρώξιμο, μέσα και βρουμ να πάρει μπροστά.
Μετά από λίγο καιρό, είχαμε ένα Ε30 318i, με τον Μ10 κινητήρα αλλά με ψεκασμό και 110 ίππους, δίπορτο. Πρώτη φορά που το πήρα βόλτα, έλεγα "τι είναι αυτό??". Είχε πολύ καλές επιδόσεις, είχα πάθει πλάκα. Το αμάξι αυτό ήταν η χαρά μου. Με το πλάι παντού μιλάμε. Απίστευτο πράγμα. Η μαμά να φωνάζει σε κάθε διαστάυρωση "παιδί μου, θα πάμε στο πεζοδρόμιο!!!". Με αυτό το αμάξι είχα ψωνίσει ένα χωράφι. Είχε μία απαράδεκτη ΚΥΒ (λευκά), ανάρτηση. Έμπαινες στη στροφή, δεν πλάγιαζε καθόλου, έβγαινες από τη στροφή και τότε πλάγιαζε. Οπότε, σε μία στροφή ενώ έκανα ανάποδο, πήγε από την άλλη και βρέθηκα στην άκρη στο γρασίδι.
Η εκδίκηση της bilstein: Μετά από μερικούς μήνες, βάζουμε με τον αδερφό μου, εμπρός άκρα από 325, με αεριζόμενους δίσκους και bilstein all-around. Πλέον, είχε και φοβερά φρένα και άψογη ανάρτηση. Ξαναπέρασα από τη στροφή και την εκδικήθηκα...
Το απολάμβανα τόσο πολύ που αντί να πηγαίνω βόλτα με το Ε46, έπαιρνα αυτό :)
Είχαμε και 316ι(Μ40) και 318is(Μ42), αλλά ήμουν μικρός όταν τα είχαμε και δεν τα είχα οδηγήσει σε κανονικό δρόμο.
Πολλές εμπειρίες που σου μένουν χαραγμένες στο μυαλό, γιατί πιστεύω ότι ήταν ΑΛΗΘΙΝΕΣ. Τα παιδιά που έχουν Ε30 τα καταλαβαίνω απόλυτα.
Ήθελα να φτιάξω αυτό το thread ώστε να μπορέσω να βάλω μερικές ωραίες μου αναμνήσεις με αυτό το αυτοκίνητο. Πολλοί θα κουραστούν να διαβάσουν ή και να γράψουν νέα πράγματα. Δεν πειράζει.
Είχαμε ένα E30 318 του 1986, με το διπλό καρπυρατέρ και 105 ίππους. Είχε καθίσματα από Μ3, αν και τετράπορτο και ανάρτηση bilstein. Ένα αυτοκίνητο, αλήτης των δρόμων. Είχε λιωμένα λάστιχα και ήταν η υλοποίηση της πλαγιολίσθησης. Είχα κάνει μία φοβερή πατεντούλα, βάζοντας νεροσωλήνα μπλε χρώματος, από τον εμπρός δεξί αεραγωγό των φρένων, στον παππά. Ένα αυτοσχέδιο ram-air το οποίο έκανε διαφορά μετά τα 120χλμ/ώρα. Εκείνη την εποχή τα rallye έβγαιναν 8-βάλβιδα και το 318 ήταν ο εκτελεστής των ραλιών. Να είναι τα ραλλύ στημένα στο φανάρι και να εμφανίζομαι από το πουθενά με το ταπεινό 318 με τα πλαστικά τάσια και να τους περνάω για πλάκα. Έβαζα μέχρι και octane booster για να πηγαίνει ακόμη πιο καλά. Μάλιστα, τότε έβγαινα με μία κοπέλα που είχε φίλους με ραλλύ. Όπως πάντα, όταν πήγαινα μαζί της βόλτα, δεν έτρεχα και με έκραζε κάθε φορά (άσχετε, δεν ξέρεις να οδηγείς και τέτοια). Άντεξα αυτό το κράξιμο ενάμιση μήνα. Ένα βράδυ, αποφάσισα να δώσω ένα τέλος και το 318 δεν ίσιωσε πουθενά. Δεν ξαναβγήκαμε γιατί δεν ήταν συνηθισμένη σε πισωκίνητα. Είχε πρόβλημα η μίζα και όταν ζεσταίνονταν ο κινητήρας, δεν έπαιρνε μπροστά. Σπρώξιμο, μέσα και βρουμ να πάρει μπροστά.
Μετά από λίγο καιρό, είχαμε ένα Ε30 318i, με τον Μ10 κινητήρα αλλά με ψεκασμό και 110 ίππους, δίπορτο. Πρώτη φορά που το πήρα βόλτα, έλεγα "τι είναι αυτό??". Είχε πολύ καλές επιδόσεις, είχα πάθει πλάκα. Το αμάξι αυτό ήταν η χαρά μου. Με το πλάι παντού μιλάμε. Απίστευτο πράγμα. Η μαμά να φωνάζει σε κάθε διαστάυρωση "παιδί μου, θα πάμε στο πεζοδρόμιο!!!". Με αυτό το αμάξι είχα ψωνίσει ένα χωράφι. Είχε μία απαράδεκτη ΚΥΒ (λευκά), ανάρτηση. Έμπαινες στη στροφή, δεν πλάγιαζε καθόλου, έβγαινες από τη στροφή και τότε πλάγιαζε. Οπότε, σε μία στροφή ενώ έκανα ανάποδο, πήγε από την άλλη και βρέθηκα στην άκρη στο γρασίδι.
Η εκδίκηση της bilstein: Μετά από μερικούς μήνες, βάζουμε με τον αδερφό μου, εμπρός άκρα από 325, με αεριζόμενους δίσκους και bilstein all-around. Πλέον, είχε και φοβερά φρένα και άψογη ανάρτηση. Ξαναπέρασα από τη στροφή και την εκδικήθηκα...
Το απολάμβανα τόσο πολύ που αντί να πηγαίνω βόλτα με το Ε46, έπαιρνα αυτό :)
Είχαμε και 316ι(Μ40) και 318is(Μ42), αλλά ήμουν μικρός όταν τα είχαμε και δεν τα είχα οδηγήσει σε κανονικό δρόμο.
Πολλές εμπειρίες που σου μένουν χαραγμένες στο μυαλό, γιατί πιστεύω ότι ήταν ΑΛΗΘΙΝΕΣ. Τα παιδιά που έχουν Ε30 τα καταλαβαίνω απόλυτα.