υμνος στην μ3
 

Καλησπέρα σε όλους μας. Αποφάσισανα σας διηγηθώ πως πέρασα τη συμερινή μου μέρα. Αυτήν που σε λίγο φεύγει. Στις 05.30 χτύπησε το Νοκια. Μετά από λίγο η Μαρία με έσπρωξε μαλακά και μου είπε. Σήκω Μήτσο μου ! Σήκω Μητσάρα μου. Εχεις να πας Πτολεμαϊδα σήμερα. Σε λίγο έρχεται ο κουμπάρος να φύγετε. Η χθεσινοβραδυνή μου υπερένταση μαζί με τη θεομηνία και τους κεραυνούς κοντά στο σπίτι δε με άφησαν να κοιμηθώ από τις 12.30 που ξάπλωσα. Με τα πολλά γλύστρισα από το κρεβάτι στο πάτωμα, σα τηγανητό αυγό που γλυστράει από τηγάνι στο πιάτο.΄Σύρθηκα μέχρι το μπάνιο και ξύπνησα την ώρα που το νερό κύλαγε πάνω μου. Πάνω στην ώρα μύρισε και η καφετιέρα, ντύθηκα, κατέβηκα στη κουζίνα και άρχισα να πίνω τον πρώτο μου καφέ περιμένοντας να φτάσει ο κουμπάρος να φύγουμε. (κουμπάρος = παιδικός φίλος, και κουμπάρος και συνεταίρος κλπ κλπ). Σε λίγα λεπτά, μαζί με τον κουμπάρο ανοίγουμε την πόρτα του γκαράζ. Βάζουμε μπρος την Μ3 και λόγω της ησυχίας (06.00) το μοτέρ και η εξάτμηση αντηχούν γύρω γύρω).
Μετά από περίπου 2 λεπτάκια, είμαστε και οι 2 μέσα,οι τσάντες μας στο πόρτ μπαγκάζ, και πορευόμαστε προς το ποτάμι ζεσταίνοντας τον κινητήρα. Στο ύψος της μεταμόρφωσης η θερμοκρασία λαδιού βρίσκεται λίγο πριν το 100 και κάνουμε τα πρώτα ανοίγματα. Διότισ, βροχή, Μαλακάσα, Σχηματάρι, και τέλος πάντων στις 07.20 πινουμε τον πρώτο καφέ στον Γκαραγκούνη πριν τον λεβέντη . Γεμίζουμε και συνεχίζουμε. Το ταξίδι μέχρι το Βόλο και τη Λάρισα είναι τόσο συμβατικό και συνηθισμένο που το αυτοκίνηυτο μας πάει μόνο του. Μοναδική ευχάριστη παρένθεση ήταν που μου ζήτησε ο κουμπάρος να δει στο κοντέρ 250. Πάρε 275 - 280 κουμπάε του λέω εγώ. Φτάνει? Ο κουμπάρος είχε ανξοίξει κάτι μάτια σα πιατάκια. Βλέπετε, ο φουκαράς ο κουμπάρος οδηγάει ένα Audi Α4 18. Τurbo μπροστοκίνητο Συνεχίσουμε τη συζήτηση και ήδη είμαστε στον περιφερειακό της Λάρισας ψάχνοντας την έξοδο για Κοζάνη. Στρίβουμε, φτάνουμε Ελασώνα και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε. Βροχή, στενός δρόμος, φορτηγά, και σα να μην έφτανα όλα αυτά, ένα μεγάλο σύνεφο έκαστε στην κυριολεξία στο κεφάλι μας. Η μαγική τρίτη μας γλύτωνε από τα φορτηγά. Ένα ένα τα αφήναμε πίσω. Για δευτέρα ούτε λόγος. Γλύστραγε ο πίσω άξονας. Με την πρόκληση των δύσκολων συνθηκών φτάσαμε στη λίμνη χωρίς να το πα΄ρουμε χαμπάρι. ¨οπου ήταν ΄βρεγμένος δρόμος λάσκα το φχαριστιόμασταν. Το μπεμπίνι με τα P0 rosso έγραφε διαβήτης, και μόνο τα πεσμένα μπρος αμορτισέρ μας μουριάζανε όταν δεν είχαμε ζυγιστεί καλά πριν το στρίψιμο. Φτάσαμε στην Κοζάνη στις 10.50, γεμίσαμε και αμέσως ετά στην Πτολεμαϊδα. Κάναμε το πρώτο ραντεβού, κάναμε και το δεύτερο χερετίσαμε και κοιτάξαμε το ρολόϊ μας. Ωχ? Η ώρα είναι 4.30 και πεινάμε σα λύκοι. Που να πάμε να φάμε ρε παιδιά? Αααααα να πάτε στη νεράΙδα. Πάνω στο λόφο πριν τη λίμνη στο αριστερό σας χέρι. Φύγαμε. Ο δρόμος έχει στεγνώσει και ο καιρός πέχει ανοίξει. Το κοντέρ έγραφε ήδη 520 χλμ΄για το πήγαινε, και σήμερα επρόκειτο να γράψω 1.050 χλμ αυθημερόν. Το ρεκόρ μου ήταν το 1987 όταν έκανα (με το κουμπάρο πάλι) Κλάγκενφουρτ (Αυστρία) - Αθήνα (= 1.550 χλμ) με μόνες στάσεις αυτές για βενζίνη. Όμως αλάξαμε τιμόνι ανά περίπου 4 ώρες. Το Δεκέμβρη έκανα 1.550 χιλιόμετρα όταν παρέλαβα την Μ3 από το Μένχενγκλάντμπαχ μέχρι την Ανκόνα. Είχα όμως το φίλο μου τον Ηρακλή και το μοιραστήκαμε. Σήμερα είχα τον κουμπάρο αλλά φοβόταν να οδηγήσει. Μου έλεγε ότι το απολαμβάνει να οδηγώ εγώ γιατι δε φοβάμαι το αυτοκίνητο και αυτός το διασκεδάζει. Ετσι απολαύσαμε ένα ωραίο φαγητό αγναντεύοντας τη λίμνη από ψηλά και ξανα βάλαμε μπρος το θηρίο. Νύχτωσε κιόλας, και πλέον πολεμούσαμε την σποραδική βροχή, τα φορτηγά και τα αργηά αυτοκίνητα λίγο ε την όραση, λίγο με το ένστικτο, αλλά πάνω απόλα με σύμαχο το αυτοκίνητυο που μας έλεγε συνέχεια.... μην αγχώνεσε αφεντικό θα σε πάω πίσω στη Μαρία σώο και ασφαλή. Κουτρουβαλήσαμε πάλι την κατηφόρα μέχρι τη Λάρισα, από λάθος μου μπήκαμε μέσα και μετά από 20 λεπτά καθυστέρηση ξαναω\βγήκαμε στην Εθνική. Μέχρι το 250 που ξεκινάει ο παλιός δρόμος κατεβήκαμε σφαίρα. Λίγο επιφυλακτικά στο κομάτ μέχρι το 217 (το famous βενζινάδικο Μακεδονία ) όπου σταματήσαμε για βενζίνη, καφεδάκι και χέ___μο (καιρός ήταν ε?). Το καφεδάκι με τούρμπισε, μια ελάχιστη νοθρώτητα που μου είχε έρθει έφυγε, και νάμασστε πάλι στο δρόμο. Στη σιαδρομή πριν την τα καμένα Τούβλα... εεεε Βούρλα, μας πλησίασε μια Sl 55. (αλήθεια είναι γρηγορότερη από την Μ3 ? Αν ναι ο τύπος ήταν χλεχλές). Με την προβοκάτσια στον πίσω προφυλακτήρα μας φτάσαμε στο Ιλιο σε χρόνο dt.Επιπλέον, μπόρεσα να επιβεβαιώσω ότι τελικά ο κόφτης δεν είναι στα 7800 (ακούς Panoz?) αλλά στις 8100. Πάλι καλά.
Ο κουμπάρος μου άνοιξε την πόρτα του γκαράζ, και έβαλά το μπεμπίνι μου μέσα. Κοιτάω τον ημερήσιο χιλιομετρητή και επιβεβαιώνω την κατάσταση. Οδήγησα 1.050 χιλιόμετρα σε μια μέρα. Με 2 ραντεβού. Χωρίς να με κουράσει, χωρίς να με προβληματίσει, χωρίς ούτε ένα λαθάκι, χωρίς ούτε μια στιγμή αμφιβολίας.
Το αυτοκίνητο πήγαινε σα κυρία όταν ήθελα και σαν πόρνη όταν επίσης το ήθελα. Ότι του ζητήσαμε το έκανε. Το κοίταξα άλλη μια φορά από πίσω πριν κλείσω την πόρτα. Ο ποππός του ήταν όλος λάσπη. Τα καθαρισμένα φώτα και ο αριθμός στο Μακεδονία πριν 1.5 ώρα φαινόντουσαν σα παραφασάδα. Είναι πολύ όμορφο όταν είναι λασπωμένο ολόκληρο. Είναι πραγματικά πάρα πολύ ωραίο. Ας το χαρεί το γκαράζ βρώμικο. Αύριο θα το πλύνω ούτως η άλλως.
Φιλιά σε όλους.

είσαι φοβερός!
 

Γιατρέ μου μένω έκπληκτος!Φοβερή αφήγηση, παραστατικότατη και πάνω από όλα γνήσια , όπως γνήσιο είναι και το Μ3 σου!Να είσαι πάντα καλά και γενικότερα να είμαστε όλοι πάντα καλά & με ό,τι αμάξι έχουμε να το χαιρόμαστε πάντοτε όπως μπορούμε!Το κάθε αμάξι στιγματίζει την ζωή μας με διαφορετικό τρόπο το καθένα!Η σχέση του άντρα που έρχεται σε άμεση επαφή με το αυτοκίνητό του και το οδηγεί ΕΚΕΙΝΟΣ και ΔΕΝ τον οδηγεί ΑΥΤΟ , όπως κάνουμε όλοι μας εδώ είναι ιδιαίτερη, ας την χαρούμε λοιπόν με ασφάλεια πάνω από όλα για να περάσουμε πολλά μα πολλά χαρούμενα και ευτιχισμένα αυτοκινητιστικά χρόνια!

Υ.Γ:Tο SL55 AMG είναι δυστυχώς πολύ γρηγορότερο από το Μ3, αλλά αυτό δεν μας απογοητεύει γιατί έρχεται το Μ5...! ;)
Εξάλλου είναι και Mercedes...! :eek:

Nα ' σαι πάντα καλά και να χαίρεσαι το εκάστοτε καμάρι σου

Ρε τι παθαμε... εμείς δηλαδή ρε τι να πούμε με το ταπεινό πλην διασκεδαστικό ε30? anyways ομολογώ πως ήσουν πολυ περιγραφικός αλλά θα προτιμούσα και καμια φωτογραφία!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!΄

καλά και ασφαλή χιλιόμετρα σ'όλους!

δημήτρη....
ξέρεις, το κλειδί της ευτυχίας... να είσα καλά πάντα να την χαίρεσαι!
να μου φιλήσεις το μωρό!

Γιατρέ μου πάντα να ευχαριστιέσαι έτσι ωραία την μπέμπα σου!!!
:cool: :cool: :cool:

Doctora εισαι πρωτος!!! ;)

πολυ ωραια η ιστορια... αλλα εχω μια απορια!!!?! ποσα λιτρα βενζινη εκαψε το διψασμενο μοτερακι για αυτα τα 1050 χλμ...??

Πρώτα απ'ολα έχω μία απαίτηση απο τους Admins.....βάλτε ρε παιδιά το εικονίδιο της υπόκλισης!!!!! Πως θα δειξω τώρα εγώ στο γιατρό τα συναισθήματά μου???? Δε πειράζει όμως....μέχρι να μπεί το εικονίδιο θα του τα δείχνω απο κοντά :D

Εύγε Δημήτρη μου....άλλη μια ωραία διαδρομή και εμπειρία καταγράφηκε στο οδηγικό σου παλμαρέ.....να σαι πάντα καλά εσύ και το αυτοκινητό σου και να απολαμβάνετε πάντα τέτοιες διαδρομές (την έχω κάνει και είναι φανταστική).

Με την ευκαιρία, έκανα και εγώ τη πρώτη μεγάλη διαδρομή με το Ζ (Αθήνα-Τσαγκαράδα Πηλίου-Λάρισα-Λιτόχωρο-Πλαταμώνας-Αθήνα) το Σαββατοκύριακο και το ευχαριστήθηκα δεόντος.
Τρείς είναι οι παρατηρήσεις μου σε σύγκριση με το Μ3:
1) Η αίσθηση πίσω απο το τιμόνι είναι καλύτερη στο Ζ μέχρι τα 160 και στα κλειστά κομμάτια.
2) Στις ανοιχτές καμπές και στα πολλά το Μ3 είναι αλλού.
3) Μού λείπουν τα γκάζια του Μ3 μετά τα 160.

Λεπτομέρειες από κοντά γιατί έχω ήδη βγεί εκτός θέματος (sorry Doctor!)

P.S. Doctor πολύ φοβάμαι ότι δε σου έκαναν το software update....κοίταξέ το μην έχεις κανένα πρόβλημα.....άσε που είναι καλύτερο το αυτοκίνητο με το κόφτη στις 7800....έτσι κι αλλιώς η max δύναμη βγαίνει στις 7600 (στο δυναμόμετρο) οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να πηγαίνει το μοτέρ τόσο ψηλά....λεπτομέρεις από κοντά!!

Kαταρχήν να τη χαίρεσαι έτσι πάντα και ξανά και ξανά......και πάντα ασφαλή και καλά χλμ.τι να πώ ζηλεύω όχι που έχεις μ3.που δεν έχω και εγώ το δικό μου αμάξι να μιλάω μαζί του.(ναί ρε να μιλάω..τι γελάτε...κάντε το και θα δείτε ότι θα νιώσετε ότι είναι μαζί σας σε όλα κάνοντας τα χατίρια σας...όποτε θέλετε..

Ps καταπληκτική η αφήγηση σου..μπορώ να πώ ότι μπορεί να γραφτεί βιβλίο...ταξιδεύοντας με μια Bmw. :)

Αν και :offtopic: μια και το ζήτησες Πάνο, :bowdown: