Και μετά this happened. Καιρό ειχα να δακρύσω.
Αυτο ηταν. Ειχα παρουσιάσει την πτυχιακή, πέρασα, πήρα μερος στο degree show της σχολής οπου εκθεταμε τις πτυχιακές (μια αφίσα και 3d model, σε CAD ή στο χερι, εγώ προτιμησα χερι και ειχα ενα μοντέλο κλιμακας 1/4, 1.20 μηκος ηταν το δικο μου, απο βιομηχανικό πηλό, βάρους περιπου 70 κιλών), τελειωσε το degree show, μάζεψα την αφισα και το μοντέλο μου, μάζεψα τα πράγματά μου απο το σπιτι, τα φορτωσα στο 36αρακι μου και βουρ για Ελλαδα.
5 χρονια στο Coventry, εκ των οποιων τα 4 εμενα στο ιδιο διαμερισμα. Ήταν το σπιτι μου.
Το αμαξι δεν το συζητω, υπερβαρο. Ήταν λες και ξεκιναγα με τριτη. Πριν ξεκινησουμε απλα προσευχήθηκα να φτασει Ελλαδα. Πριν ανεβω οδικώς αναρωτιομουν αν θα τα καταφερνα εγώ. Τώρα αναρωτιόμουν αν θα τα κατάφερνε αυτό.
Στάση για φαί στα λατρεμένα McDonalds. Η φωτό με το Big Mac και την Κοκακόλα επάνω στην οροφή ηταν απαραίτητη.
Σ'εκεινο το σημειο ειχα εμπεδώσει πως το π@παρατο 316 μου (μπιπ) θα εφτανε μια χαρά στην Πάτρα, και θα ξαναγυρναγε Coventry αμα ηθελε. Απλά.
Φωτό στο Dover, περιμενοντας να μπουμε στο καραβι.
Μεσα στο καραβι, με την μεσαια λωριδα πάντα κενή.
Ζητώ συγγνώμη αν το μετετρεψα σε ψιλο-οδοιπορικό, αλλα εχει φωτο of my bmw επομενως κραταμε τα προσχήματα. Καποια στιγμή θα ανοιξω thread και θα τα βαλω εκει.