Την συναρμολόγησα με 2 καπάκια από Ovaltine νομίζω! Ήταν τα μόνα που ταίριαζαν στους μπούκες της G-Power. Εφόσον έδωσες βάση σε αυτή την λεπτομέρεια, σίγουρα πίνεις V-Power Racing για πρωϊνό.
Βαφτίστηκε έτσι τον Νοέμβριο του 1996 λόγω ομοιότητος σε διάφορα θέματα με την κινηματογραφική Christine, την ανεπανάληπτη Plymouth Furry του John Carpenter. Σε λίγους μήνες συμπληρώνουμε 20 χρόνια θυελώδους σχέσης. Θυμάμαι τα χρόνια που ο πατέρας μου με πίεζε να την πουλήσω για να αγοράσω την ισχυρότερη Ε36 Μ3 Evo. Εποχές πριν το 2000. Θυμάμαι πόσο προσπαθούσα να τον πείσω ότι η M3 SE είναι συνειδητή επιλογή και δεν μπορεί να συγκριθεί με την Ε36 Evo, ιδιαίτερα από ιστορικής και συλλεκτικής απόψεως, και ότι η ισχύς του κινητήρα δεν είναι το παν. Το θυμόμαστε τώρα και ευθυμούμε. Αν το είχα κάνει τότε θα έπρεπε και οι δύο σήμερα να αυτοκτονήσουμε. Τότε δεν τον είχα πάει ακόμη βόλτα σε γρήγορους ρυθμούς. Μετά από ένα ταξείδι στους Munich Legends (70 χιλιόμετρα από το Λονδίνο) και ειδικά σε μια στροφή με αρκετά χιλιόμετρα που μάλλον είδε τον χάρο να του χαμογελά περιμένωντας το μοιραίο που ποτέ δεν ήρθε διότι η Ε30 απλώς κολλάει στον δρόμο, ειδικά με τα Bridgestone S-02, κατάλαβε με τι αυτοκίνητο έμπλεξε. Η σκηνή εκείνη χαράχθηκε καλά στην μνήμη του και κάθε τόσο μου την θυμίζει με δέος. Πλέον το διασκεδάζουμε και ενίοτε αισθανόμαστε άβολα όταν σε κάθε έξοδο σταματούν περίεργοι με αυτοκίνητα για να κοιτάξουν, μερικές φορές κρατώντας ολόκληρη ουρά άλλων αυτοκινήτων από πίσω! Τέτοιες ιστορίες έχω αρκετές να διηγηθώ, όπως εκείνη στο Kensington (κεντρικό Λονδίνο, τίγκα στα υπεραυτοκίνητα για όσους γνωρίζουν), όταν σταμάτησε δίπλα μου μεσήλικας και προφανώς ζάπλουτος οδηγός με κόκκινη F40 και κοιτούσε την Cristin. F40... Ό,τι και να σας πω είναι λίγο. Το Α και το Ω των τεσσάρων τροχών. Τυχεροί όσοι έχετε δει και ακούσει κάποια από κοντά...
Εν πάσει περιπτώσει, επειδή ανέφερα και την Ε36 Μ3 Evo, θα πω ότι είναι η αγαπημένη μου Μ3 για μακρυνά ταξείδια αλλά και καθημερινή χρήση. Ασφαλώς με χειροκίνητο κιβώτιο και χρώμα Estoril Blue ή Imola Red στην πανέμορφη και πολύ σπάνια GT. Ωστόσο, για περιστασιακές εξορμήσεις σε εξοχικούς άδειους δρόμους με πολλές στροφές, η Ε30 ανήκει σε μια κατηγορία σπάνιων τετράτροχων, είτε οδηγείς ήρεμα και σαν λάτρης των σπορ αυτοκινήτων είτε σε ρυθμούς Patrick Snijers (λέμε τώρα) στο Isle of Man. Μα θα ρωτήσει κάποιος, τι κάνεις όταν οι καιρικές συνθήκες ή λόγοι οικογενειακοί ή εργασιακοί δεν επιτρέπουν τέτοιες εξορμήσεις για πολλούς μήνες; Είναι απλό. Μπαίνεις στο γκαράζ, κάθεσε στο bucket κάθισμα, κλείνεις την πόρτα και αφουγκράζεσαι την εκωφαντική ησυχία που ενίοτε αναμιγνύεται με φανταστικές αλλαγές ταχυτήτων στις 8500 στροφές/λεπτό καταδιώκοντας ένα RS500, μία 190 Evo II και ένα Opel Omega 3000 στο DTM του 1990. Αν δε είσαι πραγματικά άρωστος όπως ο υποφαινόμενος, ανοίγεις το καπώ και αρχίζεις τα μαστορέματα και τις βελτιώσεις στις 3 τα ξημερώματα μέσα στην απόλυτη γαλήνη. Δεν έχει σημασία ότι το έχεις κάνει 300 φορές στο παρελθόν. Και μόνο οι μυρωδιές, τα BMW M Power λογότυπα, τα Brilliant Red, οι αυλοί εισαγωγής και η φουσκωμένη πολλαπλή εξαγωγής σε ανεβάζουν για λίγο σε κόσμους μακριά από τη μιζέρια της καθημερινότητας.
Γ. Ν.