Αφού νύχτωσε αντίκριζα όλα τα μέρη από τη κάτω μεριά του δρόμου φωτισμένα (είμαστε Γάλλο Ιταλική Ριβιέρα τώρα) και πραγματικά το θέαμα ήταν πανέμορφο. Ήθελα να μείνω σε όλα αυτά τα χωριουδάκια με τις φωτισμένες εκκλησίες και τις μικρές τους μαρίνες. Τρομερό το Σαν Ρέμο αλλά έπρεπε να συνεχίσω και άλλο και έτσι μπήκα στη Γένοβα.
Η Γένοβα είναι σαν μια μεγάλη Κέρκυρα ή Φλωρεντία όσον αφορά το ιστορικό της κέντρο που ανήκει και στην UNESCO. Είναι πανέμορφο αλλά απαγορεύεται η κίνηση αυτοκινήτων μέσα σε αυτό και αυτό έμελε να με δυσκολέψει αφάνταστα.
Αφού είχα κάνει 850 χιλιόμετρα από τη Βαρκελώνη χαλαρά και ατσαλάκωτος πάω στο ξενοδοχείο που είχα βρει στο ιντερνετ και έλεγε ότι έχει πάρκινγκ. Που είναι λέω το πάρκινγκ? Βγάζει η ρεσεψιονίστ ένα χάρτη και μου εξηγεί. Μα αυτό λέω είναι μακριά, είναι μόνο 400 μέτρα με τα πόδια μου λέει. ΟΚ λέω και πάω να βάλω τη διεύθυνση στο gps. Έλα που επειδή στο ιστορικό κέντρο δεν επιτρέπονται αμάξια η διαδρομή έβγαινε 4 χιλιόμετρα μακριά και σαν να μην έφτανε αυτό κάποια τούνελ στη διαδρομή έκαναν το gps να χάνει το στίγμα και να μην βρίσκω το πάρκινγκ. Πάω σε 2 αστυνομικούς, μελετούν το χάρτη και μένουν λαλάκες. Δεν ήξεραν που είναι το πάρκινγκ. Αυτοί πάνε στη διπλανή πιάτσα ταξί να ρωτήσουν και τους λέω δεν πειράζει θα στείλω τη γυναίκα μου μπροστά στο ταξί και εγώ πίσω γκράτσιε καραμπινιέροι. Έλα όμως που ούτε ο ταξιτζής ήξερε που πρέπει να πάμε και πάει με τα πόδια στο ξενοδοχείο να ρωτήσει. Γυρνάει, βάζει τη γυναίκα μου στο ταξι και μετά από ένα λαβύρινθο μέσα και έξω στο ιστορικό κέντρο το βρίσκουμε. Τον πληρώνω (τα ταξί ξεκινάνε από 5 Ευρώ αλλά έχουν όλα αναρτημένο τιμοκατάλογο και σε σέβονται)
Φυσικά λέω της γυναίκας μου δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω εδώ το αμάξι, πως θα κουβαλήσουμε τόσες βαλίτζες και πως θα ξαναβρούμε το αμάξι? Έτσι παίρνω την απόφαση να μείνω σε άλλο ξενοδοχείο όπου είχα μαρκάρει στο gps έξω από το κέντρο αλλά για καλή μας τύχη όλα τα λεωφορεία για το κέντρο περνούσαν από εκεί. Αν το ήξερα θα είχα πάει στο ξενοδοχείο εκτός κέντρου και δεν θα είχα ταλαιπωρηθεί…
Το ξενοδοχείο είναι το colombus sea hotel 4 αστέρων με 70 Ευρώ το δωμάτιο, τρομερό πρωινό και δωρεάν πάρκινγκ. Το ίντερνετ όμως 5 Ευρώ το μισάωρο. Πίσω από το κτήριο είναι ο δρόμος με τις κυρίες αγοραίου έρωτα της πόλης (που είχαν χαζέψει στη θέα των άγνωστων σε αυτές πινακίδων μου), η κακόφημη περιοχή του λιμανιού με πολύ βρωμιά και κανένα Ιταλό παρά μόνο μετανάστες αλλά έχοντας κάνει 2 ώρες και 45 λεπτά ψάχνοντας ξενοδοχείο έμοιαζε με παράδεισο!
Αποκορύφωμα η επίσκεψη βράδυ στις 23.00 πια σε διπλανή πιτσαρία, την Stefano ping ling ling όπου ping ling ling το όνομα του Κινέζου ιδιοκτήτη. Ότι και να πω δεν θα καταλάβετε. Μέσα είχε κάπου 10 κινέζους να δουλεύουν και όλους τους ναυτεργάτες + εμένα και τη γυναίκα μου. Οι κινέζοι πέταγαν τα φαγητά στα τραπέζια χωρίς καν να σε κοιτάνε, άλλος γυάλιζε δίπλα στο αυτί μου όλα τα σερβίτσια του μαγαζιού, τίποτα δεν τρωγόταν, ούτε καν να τα μυρίσεις δεν μπορούσες και όταν είπα του μάστερ κινέζου ότι δεν μου έφεραν τις πατάτες άρχισε να βαράει γροθιές και κλωτσιές δίπλα από τους σερβιτόρους βρίζοντας τους στα Κινέζικα όπως σε ταινία κουν φου (λες και αυτό ήταν το μοναδικό στραβό εκεί μέσα). Αφού όλοι ήρθαν πάνω μου και μου έλεγαν με Κινέζικη προφορά σκουζάτε μι σκουζάτε μι. Ποιος ξέρει τι τους έκανε ο τύπος…
Την επόμενη μέρα πήγαμε στο ιστορικό κέντρο με λεωφορείο αλλά κάναμε και 8 χιλιόμετρα περπάτημα που άξιζε το κόπο γιατί το κέντρο είναι αλλού! ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ, νομίζεις ότι είσαι στο Μεσαίωνα. Η Γένοβα είναι και η γενέτειρα του Κολόμβου, το σπίτι του διατηρείτε σε καλή κατάσταση. Είναι όλα τόσο γραφικά που τα λόγια δεν μπορούν να τα περιγράψουν.
Έχουν πάραααα πολλά μηχανάκια, πιο πολλά και από τη Βαρκελώνη αλλά όλοι με κράνος. Εκτός του ιστορικού κέντρου είναι σαν να είσαι Ελλάδα και χειρότερα. Κορναρίσματα, λακκούβες, άθλιες δημόσιες υπηρεσίες (ναι μπήκα ακόμα και σε τέτοια κτήρια) και σκουπίδια στο δρόμο. Una fatsa una ratsa χαχαχαχαχχαχα η Βαρκελώνη έμοιαζε παράδεισος μπροστά στη Γένοβα αλλά πάλι θα πω ότι το ιστορικό κέντρο της Γένοβας (και μόνο) είναι αλλού, νομίζεις ότι είσαι στο 16ο αιώνα.
η απόδειξη σε μια τρομερή πιτσαρία
