À Pariiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiis...
Στο Παρίσι βρήκε απο κατω. Πρώτα το Alpina και μετα πισω στο σασί. Σε κεντρικό δρομο, που φυσικά ηταν καλντεριμι. Λολ.
Λιγο πριν το τουνελ του Mont Blanc. (Απαραιτητη) στάση για φαγητό. Τάισα και το άλογο. Σε εκεινο το μερος ενιωσα μια περιεργη γαλήνη. Δεν μπορώ να το εξηγήσω.
Τελος, Ancona. Μολις το GPS μου εδειχνε ενα τεταρτο για Ancona ειπα ''φτασαμε''. Τώρα ας χαλαγε. Θα το πήγαινα σπρώχνοντας. Φυσικά, πρώτος θα χάλαγα εγώ. 10 λεπτα παραπανω να ηταν, το δεξι μου γονατο, που ουτως ή αλλως καθε πρωί με πονάει, με πέθαινε. Για να το κουνήσω το πηγαινα οσο μπορούσα προς τα αριστερά, κρατώντας τη φτέρνα μου σταθερή, στο πεντάλ του γκαζιου.
Πολύ μυγακι. Οπως ειπε και ο Κώστας (e60///m), "λες και περναγες απο Βάρδα ειναι". Το αφησα απλυτο 3-4 μερες, ετσι οπως ηρθε απο το ταξιδι.
Εν τελει, ενιωθα (και νιωθω) περήφανος, και για τον εαυτό μου, και για το 36αρακι μου. Ήταν αξιος συμμαχος στο ταξίδι, και ήρθε φορτωμενο φισκα. Και όχι φορτωμενο μονο με πραγματα, αλλα κυριως με το γεγονος οτι γυριζα εχοντας τελειωσει τη σχολη που ηθελα απο 5 χρονών σκ@το. Και κυρίως, αλώβητος και αρτιμελής.
Το 36αρι μου, που "ειναι απο τα πιο ξενερωτα bmw, που σαν 316 δεν παει βημα, εχει τιμονι σκ@τα, επιλογεα λες και ανακατευεις φασολαδα" και αλλα χιλια δυο που εχω ακουσει κατα καιρους, εκανε 2 ταξιδια των 1900χλμ, με τη 2η μερα να ειναι 1200 και 2 στασεις για βενζινη και φαι- red bull χωρις να κανει τσικ, χωρις να καψει λαδι, χωρις τιποτα. Και κυρίως, μ'εφερε πισω. Γι'αυτο μπορει να ειναι μια μπουρδα, αλλα για εμενα ειναι το καλυτερο αμαξι του κοσμου. Και ό.τι αμαξι ερθει, όπως λενε και οι φιλοι μας οι Άγγλοι, it'll have some huge shoes to fill.
Aυτα, συγγνώμη αν σας κουρασα, οι επομενες φωτό θα ειναι χωρίς λογια!