Συναντηθήκαμε με το διευθυντή του μεγαλύτερου Σερβικού τουριστικού γραφείου που μας είπε ότι οι κρατήσεις είναι κάτω γιατί όλοι οι Ευρωπαίοι μας λένε γουρούνια και κλέφτες με αποτέλεσμα να επηρεάζονται και οι Σέρβοι, η Ισπανία δεν ζητάει Βίζα κτλ κτλ
Μετά πήγαμε στην έκθεση όπου εντυπωσιάστηκα με τις εγκαταστάσεις και την οργάνωση αλλά δεν θα αναφερθώ σε αυτό ή άλλα τουριστικά θέματα αφού εδώ περισσότερο λέμε για τα οδικά.
Στην έκθεση βρήκαμε και την αντιπροσωπεία του Δήμου Κερκυραίων όπου είχε φτάσει στις 3 τα ξημερώματα χααχαχαχχα
Στο Βελιγράδι όλα θυμίζουν Σοβιετική Ένωση, υπάρχει φτώχεια, ευγενικός κόσμος παρόλο που για τους Ευρωπαίους είναι οι Βάρβαροι των Βαλκανίων, πολύ χαμηλές τιμές και απίστευτο φαγητό. Πρώτη φορά σε ταξίδι έπαθα τόσο μεγάλη πλάκα με το φαγητό (χμμμμ δεύτερη γιατί το είχα πάθει και στη Ρουμανία).
Δεν είναι Λονδίνο ή Βιέννη αλλά είναι πιο ωραία πόλη από την Αθήνα και συγνώμη που το λέω. Άνετα πας για διακοπές και ψώνια. Φυσικά δεν υπάρχουν λακκούβες, υπάρχει σωστή διαγράμμιση και δεν υπάρχει κυκλοφοριακό. Μόνο οι λιγοστές κόρνες θυμίζουν Βαλκάνια
Βγήκαμε με Σέρβους συνεργάτες τη 2η και 3η μέρα με αποκορύφωμα το τελευταίο δείπνο όπου σε ταβέρνα που φέρνει φαγητό χωρίς παραγγελία (σα του Τρύπα στη Κέρκυρα αν ξέρετε) φέρανε 35 πρώτα πιάτα (!!!) όλα το ένα καλύτερο από το άλλο και δεν ξέρω πόσα δεύτερα και γλυκά αφού έχασα το λογαριασμό. Σε όλες τις ταβέρνες υπάρχουν 4-6 άτομα που τραγουδάνε όρθια από τραπέζι σε τραπέζι και μάλιστα λένε και πολλά Ελληνικά τραγούδια. Ειδικά τα κρέατα είναι Θεϊκά. Το αναγνώριζαν και οι ίδιοι προσθέτοντας ότι είναι όλα ντόπια.
Στο τραπέζι γνωρίσαμε και άλλους Έλληνες που είχαν ML 350 και γκρίνιαζαν για την αστάθεια του όπως και ο φίλος μου Βασίλης.
Δείτε σε μερικές φωτογραφίες την ομοιότητα με Μόσχα
