Λίγο μετά την Γένοβα και την Ιταλική Ριβιέρα μπαίνουμε Γαλλία και συγκεκριμένα στη Γαλλική Ριβιέρα. Η θέα από κάτω (κινούμαστε πάνω στο γκρεμό και από κάτω θάλασσα) στην Ιταλική και Γαλλική Ριβιέρα μαγευτική. Βλέπουμε Γένοβα, Σαν Ρέμο, Βέντιμίλιε, Μονακό, Κάνες αλλά ο δρόμος και η κίνηση δεν επιτρέπει ταχύτητες πάνω από 110-130 χιλ/ώρα αφού έχει πάντα κίνηση χειμώνα καλοκαίρι.
Εδώ έχει στροφές που το Ε92 παίρνει εκδίκηση από τα θηριώδη SUV που στα χιόνια έδιναν ρέστα με τα χειμερινά ελαστικά τους αλλά τώρα τα Q7 κοντεύουν να ντελαπάρουν από το βάρος στις στροφές.
Η μέση πάντως ακόμα μακριά από τα 130 χιλ/ώρα και συγκεκριμένα περίπου στα 117 χιλ/ώρα
Μετά τη Γαλλική Ριβιέρα και για 630 χιλιόμετρα μέχρι δηλαδή την Ισπανία, ο δρόμος είναι Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Ο-Σ και εδώ σκέφτομαι πόσο κακομοίρης είμαι που σκέφτομαι αν θα ξαναβάλω runflat ή όχι και που ο δρόμος από τη πόλη της Κέρκυρα και 25 χιλιόμετρα είναι όλος σκαμμένος κατά μήκος 2 χρόνια τώρα. Όχι ότι πριν ήταν κακός ο δρόμος σε Γαλλία και Ιταλία. Τρομερός ήταν, τίποτα δεν του έλειπε αλλά σε αυτό το κομμάτι ειδικά είναι τουλάχιστον όσο καλοί είναι οι πολύ καλοί Γερμανικοί αυτοκινητόδρομοι και μάλιστα με 3-4 λωρίδες + βοηθητική.
Γέμισμα πάλι με βενζίνη μόλις πέφτει κάτω από τη μέση (52 98άρα αυτή τη φορά έτσι για αλλαγή). Στη Γαλλία στα βενζινάδικα έχει μεγάλες οθόνες με πληροφορίες για την κατάσταση των δρόμων αλλά η βενζίνη πιο ακριβή στα 1,35 – 1,50
Τέλεια θα πείτε, έτσι νόμισα και εγώ, αμ δε. Σύντομα ανακαλύπτω ότι σε αντίθεση με τους Ιταλούς εδώ όλοι είναι στη δεξιά και πάνε με 130 που είναι το όριο. Όταν λέω όλοι το εννοώ και έτσι τρομοκρατήθηκα και αναγκάστηκα να πηγαίνω και εγώ 140 το πολύ σε δρόμους που δεν πίστευα ότι μπορεί να είναι τόσο καλοί. Μόνο στο τέλος κοντά στην Ισπανία μπόρεσα και ανέβασα λίγο με αποτέλεσμα η μέση να πάει στα 120 ανά ώρα.
Διόδια πάλι υπολογίστε κάπου 40 Ευρώ για όλη τη Γαλλία αλλά το σπαστικό είναι ότι στη Γαλλία σταματάς συνεχώς έξω από κάθε μεγάλη πόλη άσχετα αν θα μπεις μέσα ή όχι με αποτέλεσμα να πληρώνεις διόδια ακόμα και ανά 5-10 λεπτά (στη Γαλλική Ριβιέρα αυτό). Εδώ μπορείς να πας σε ταμείο με άνθρωπο (δεν είδα όμως κανένα μέσα) ή αυτόματα με κάρτα ή αυτόματα με κέρματα τα οποία ρίχνεις σε ένα καλάθι, τα μετράει και σου δίνει απόδειξη ή telepass
Το κράσπεδο το τράβηξα φωτογραφία γιατί ένας σχετικά ηλικιωμένος τύπος που διεκδικεί θέση mod σε BMW forum με μία BMW E90 Facelift πήδηξε το τσιμεντένιο κράσπεδο σε δρόμο χωρίς στροφές (συγκεκριμένα κάτω από τέλειες συνθήκες και αφού έκανε μόνο λίγη ζημιά στην κορυφή του κράσπεδου), μπήκε στο άλλο ρεύμα, κατέβηκε από το αμάξι και κοίταζε ήρεμα τη μπέμπα στην αριστερή λωρίδα να τη μαζεύει η οδική βοήθεια και η Αστυνομία που καλά καλά δεν πρόλαβε να τρακάρει και είχαν είδη φτάσει στο μέρος. Αυτό ήταν και το μόνο ατύχημα που είδα μέχρι εκείνη την ώρα.
Τα τελευταία 500 χιλιόμετρα πριν την Ισπανία είναι ένας απέραντος αμπελώνας. Πως θα μπορούσε να μην είναι άλλωστε με τέτοιο κρασί και σαμπάνια που φτιάχνει η Γαλλία?
Να αναφέρω επίσης ότι σε Ιταλία, Γαλλία και Ισπανία οι φωτιζόμενες πινακίδες κατά μήκος του δρόμου αλλά και οι κάμερες των δρόμων τροφοδοτούνται από ηλιακούς συλλέκτες που είναι τοποθετημένοι πάνω στις πινακίδες ή δίπλα τους ενώ τα φανάρια είναι σχεδόν όλα LED
Οι μπέμπες όλες 118d, 120d, 318d και 320d
αυτό πήδηξε ο τύπος με την Ε90
Καλάθι κερμάτων στα διόδια
και στη Γαλλία diesel
air power
