Άλλη θερμότητα παράγεται όταν πηγαίνεις ήσυχα με μισό γκάζι και άλλη αν το ζορίζεις. Βασικά για κάθε ίππο ισχύος παράγεται και μια σημαντική ποσότητα θερμότητας. Εν κινήσει η παραπάνω θερμότητα αποθηκεύεται στα μέταλλα και από εκεί απάγεται από τα υγρά και επέρχεται μια ισορροπία με την ψύξη που προσφέρει το ψυγείο νερού και λαδιού αν υπάρχει. Αν το παρακάνουμε το σύστημα ψύξης δεν θα επαρκεί (μόνο σε αγωνιστικά αυτοκίνητα επαρκεί, στα περισσότερα πολιτικά το ψυγείο είναι όσο γίνεται μικρότερο για αεροδυναμικούς λόγους και για αυτό αναγκαστικά απαιτείται και το βεντιλατέρ)(και για τον ίδιο λόγο αυτό ελάχιστα αυτοκίνητα μπορούν να κινούνται επ'αόριστο με την τελική τους ταχύτητα, το παλιό αερόψυκτο σκαθάρι είναι ένα από αυτά). Τότε η θερμοκρασία των ψυκτικών θα ανέβει επικίνδυνα (ακόμα κι αν δεν προλάβει να το δείξει το θερμόμετρο (τα περισσότερα σύγχρονα θεμρόμετρα έχουν διατάξεις που εμποδίζουν την ταχύτητα κίνησης της βελόνας, αντίθετα σε παλιά αυτοκίνητα ειδικά με μηχναικό ή υδραυλικό θερμόμετρο αμέσως, σε λίγα δευτερόλεπτα, φαίνεται η αύξηση της θερμοκρασίας μόλις σταματήσεις). Όταν λοιπόν μετά από ζόρι πχ σε ανοιχτό δρόμο (έστω κι αν η θερμοκρασία νερού είναι φυσιολογική) σταματήσεις σε φανάρι ή κινηθείς σε ρυθμούς κίνησης ή σβήσεις τον κινητήρα, τότε η αυξημένη θερμότητα των μετάλλων δεν παύει ξαφνικά (θερμοχωρητικότητα των μετάλλων). Συνεχίζει να απάγεται από υγρά που όμως πλέον κινούνται πιο αργά και που λόγω χαμηλής ταχύτητας ψύχονται λιγότερο. Η προηγούμενη ισορροπία χαλάει αφού υπάρχει περισσότερη θερμότητα στα μέταλλα του κινητήρα από όση μπορεί να αντέξουν τα μη κινούμενα ψυκτικά υγρά. Τότε μπορεί το λάδι να ξεπεράσει τα όριά του και να καεί αφήνοντας κατάλοιπα. Τότε είναι που ο κινητήρας και τα παρελκόμενά του (αντλίες κλπ) θερμαίνονται περισσότερο (και αστοχούν). Για το λόγο αυτό συνιστάται μετά από ζόρισμα ακόμα κι αν είμαστε ακίνητοι να γκαζώνουμε λίγο ώστε να επιταχύνουμε τη ροή των υγρών και έτσι να διευκολύνουμε την αποβολή θερμότητας.
Το παχύ λάδι επιμένω ότι ζορίζει την μίζα και σαν αντλία λαδιού και σαν κίνηση του στρόφαλου μέσα στο πηχτό λάδι του κάρτερ. Όχι πολύ αλλά τόσο ώστε να κάνει διαφορά αν είναι χειμώνας και η μπαταρία σου δεν είναι στα καλύτερά της. Ειδικά σε παλιό κινητήρα με καρμπυρατέρ, μηχανική αντλία βενζίνης και πλατίνες μερικές στροφές παραπάνω της μίζας θα βοηθήσουν.
Από τη στιγμή που ανοίξει η παράκαμψη δεν είμαι σίγουρος ότι συνεχίζει να περνάει κανονικά λάδι, θα προτιμήσει την οδό της ελάχιστης αντίστασης και θα πάει το πολύ προς την παράκαμψη και το λίγο από τα στενά σωληνάκια. Δεν επιμένω όμως και δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά για αυτό!
To κακό με τα καθαριστικά είναι ότι αν έχεις αρκετά κατακάθια μπορεί να ξεκολλήσουν και να πάνε να βουλώσουν τους διαύλους διέλευσης του λαδιού (μικρότεροι από 1 χιλιοστό εύρος) . Δεν είμαι εναντίον των καθαριστικών, δεν διαφωνώ με την πρόταση, απλά εκθέτω και την αντίθετη πλευρά προκειμένου ο καθένας να κάνει μια informed decision.
Αυτό μπορεί να συμβεί και όποτε σε παλιό κινητήρα κάποιος αρχίζει να βάζει πλήρως συνθετικά λάδια και αυτός είναι ο λόγος που μερικοί δεν συνιστούν μετάβαση σε πλήρως συνθετικά σε παλιούς κινητήρες.
|