υμνος στην μ3

[DoctorAbo]

Πέρασε πολύς καιρός από τον Νοέμβρη που πρωτόγραψα για την //Μ 3 ?
Μπορεί να πέρασε, ή μπορεί και να μη πέρασε. Προσωπικά θα μπορούσα να γράψω ένα βιβλίο για το διάστημα αυτό. Μου φένεται πως η ζωή (χωρίς να είναι κακή), είναι φτιαγμένη από περίεργα υλικά.

Για αυτους που την έχουν πάρει στα χέρια τους, είναι γεμάτη από αβεβαιότητα, από εκπλήξεις, από γρήγορες αλαγές, από ένα σωρό πράγματα.

Για τους άλλους πάλι, που δεν την έχουν πάρει στα χέρια τους και αποδέχονται σε μεγαλύτερο βαθμό να κουμαντάρουν άλλοι την τύχη τους, τα πράγματα δε διαφέρουν και πολύ. Η ζωή τους έχει αρκετή ανία και τα όρια της αυτονόμησης είναι πολύ πεπερασμένα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχω γνωρίσει έχουν πολλά πράγματα που τους απασχολούν σε καθημερινή βάση και μόνο λίγα - ελάχιστα που τους δίνουν χαρά. Αλλά η αλήθεια είναι πως η ζωή, αν δε παίρνει χαρά / ευχαρίστηση σε καθημερινη βάση, έχει την τάση να συρρικνώνεται. Αυτό που δίνει χαρά στη ζωή σε καθημερινή βάση δεν είναι αναγκαία κάτι μεγάλο ή σπουδαίο. Μπορεί να είναι το πρόσωπο της γυναίκας που βλέπεις όταν ξυπνάς κάθε πρωϊ, μπορεί να είναι το βλέμα του παιδιού σου που το φυλάς στο μέτωπο ενώ ακόμα κοιμάται... κλπ κλπ. Υπάρχουν αμέσως μετά μια σειρά από προσωπικά αντικείμενα που μπορουν να δώσουν μεγάλη χαρά / ικανοποίηση σε κάποιον. Το αυτοκίνητό του, το εξοχικό του, η μοτοσυκλέτα του, κλπ κλπ.

Σήμερα το βράδι συνηδητοποίησα ότι τις τελευταίες μέρες που μου μπήκαν κάτι ηλίθιες ιδέες στο κεφάλι, άθελά μου μου στέρησα από τον εαυτό μου μια καθημερινή ικανοποίηση. Μέχρι τις αρχές του Γενάρη κάθε πρωϊ άνοιγα το garage και έβγαζα έξω την //Μ για να πάω στη δουλειά μου ενεβαίνοντας το ποτάμι. Το Γενάρη αποφάσισα να παίρνω μια coprolla από το γραφείο για να κάνω αυτή τη ρουτινιάρηκια διαδρομή σε καθμερινή βάση. Έτσι, κατέληξα να επιβεβαιώσω και να γράψω εκείνο το thread για το πόσο ανασφαλή είναι τα μικρομεσαία οικογενειακά.Δε μετάνοιωσα που το έγραψα. Ετσι είναι. Όμως, τι δουλειά είχα εγώ να πιστοποιήσω κάτι τέτοιο? Σάμπως είμαι δημοσιογράφος του ειδικού τύπου? Μπααααααα. Ενας που κατα λάθος μπήκε σε τέτοια λογική και που μπαίνοντας στη λογική αυτή, έχασε την καθημερινή του ευχαρίστηση. Δε λέω........ το πρόσωπο που βλεπω κάθε πρωϊ που ανοίγω τα μάτια μου με κάνει να συνηδητοποιώ πόσο τυχερός είμαι. Μετά όμως? Τι γίνεται γυρίζοντας το κλειδί στη γιαπονέζικη μίζα? Τι γίνεται την ώρα που τα χέρια μου κρατάνε εκείνο το παγωμένο τιμόνι από σκληρό πλαστικό?

Σήμερα το βράδι, επιστρέφοντας σπίτι, πέρασα από το γκαράζ για να χεραιτήσω τη κίτρινη κουκλάρα μου. Στεκόταν μόνη και ήσυχη μέσα στο σκοτάδι. Σα να μου μίλαγε η ρουφιάνα. Σα να μούλεγε...... μα τι μ@λ@κίες κάνεις ρε Μήτσο? Η ζωή περνάει πολύ γρήγορα. Ήδη χάσαμε καμμια 30 αριά μέρες από όσες μας απομένουν να περάσουμε μαζί και συ χαραμίζεις τουλαχιστον μια ώρα από τη ζωή σου κάθε μέρα με τη φτηνή Γιαπωνέζα. Ετσι είπαμε ρε Μήτσο ? Ετσι συμφωνήσαμε εκείνο το μεσημέρι στις 29/12/03 στου Hammer? Τότε μούκλεισες το μάτι και μου υποσχέθηκες τουλάχιστον 1850 μέρες καθηνερινής παρέας. Ήδη έχουν περάσει περίπου 400 από αυτές, και εσύ με έχεις ξεχασμένη εδώ μέσα τουλάχιστον καμμια 70 αρια συνολικά (ταξίδια, coproles Άνδρος κλπ κλπ) . Ασε που΄ποτέ δεν έτυχε να σου χαλάσω χατηρι ακόμα και την πρώτη φορά που ασχολήθηκες μαζί μου μετά από άλλη μια εβδομάδα εγκατάλλειψης. Με πήγες Σάββατο πρωί πρωϊ σε κεινο το dynoday, έβαλες εκείνο τον ψηλο και αδύνατο να μου πατάει το γκάζι μέχρι το κόφτη (ουφ είχα ζαλιστεί πάνω σε κείνα ράουλα - και γω με τη μια σούδωσα 347,1 Μήτσο μου. Και συ ? Όχι πες μου, και συ ?

Αμάν τι έπαθα εκείνη την ώρα. Για 3 δεπτερόλεπτα την κόίταξα και κείνη μου είπε 2 σελίδες πράγματα.

Μην ανησυχείς κουκλάρα μου σκέφτηκα μέσα μου. Μην ανησυχείς. Εχεις δίκιο. Σάματι και τώρα που είσε αραχτή δε φθείρεσε ? Καλύτερα να σε φθείρω εγώ παρά η ακινησία. Στο τέλος τέλος, θα σε πάω στο φίλο μου το Βασίλη και θα σε φτιάξει άμα χρειαστεί και κάτι.

Αύριο το πρωϊ, θα γυρίσω το κλειδί στη κατάλληλη μίζα. Τα χέρια μου θα κρατάνει το μαύρο δερμάτινο τιμόνι, και ο ήχος και οι κραδασμοί σου θα διαπερνάνε όλο μου το σώμα .

Θα είσε κυρία στη διαδρομή προς τη Μεταμόρφωση και πόρνη την ώρα που θα περνας σουβλάκια τη μαυρούκα του Strax στο γνωστό σημείο.

Αντε πάμε γι αύπνο τώρα, γλυκά όνειρα σε όλους και τα λέμε πάλι.

[DRIFTER]

ΓΙΑΑΤΡΕΕ ΜΟΥ ΤΑ ΡΕΣΤΑΑ ΜΟΥΥΥ.......ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΓΡΑΨΕΣ.!!!!!!!!!!!!!!!!

[MICZ]

Πάντως ''γιατρέ'' μου, πέρα από την πλάκα χαίρομαι να βλέπω ανθρώπους σαν και σένα που γεύονται και ζουν έντονα τη ζωή τους (κάνοντας και την αυτοκριτική τους!), έχοντας βρει το νόημά της (ιδανική σύντροφο στη ζωή -ιδανικό αυτοκίνητο για τέλειες διαδρομές). Σου εύχομαι λοιπόν να είσαι μόνιμα ερωτευμένος (πρόσεξε ο Άγιος Βαλεντίνος είναι προ των πυλών) με αυτούς (ή με αυτά) που εσύ επιλέγεις να αγαπάς.
Υ.Γ. ''Γιατρέ'' σε σένα ταιριάζει γάντι το τραγούδι της Βανδή που λέει...
''Γιατί εγώ ότι ονειρευόμουν στη ζωή μου τοχω βρει σε σένανε ψυχή μου...''

[Panoz]

Χρειαζόταν ένα τέτοιο κείμενο για να με αποστομώσεις. Ξέρω ότι εγώ σου έβαλα την ιδέα για τη καθημερινή μετακίνηση. Ξέρω ότι αυτό λέει η λογική (και το ξέρεις και εσύ). Αλλά πάνω απ'ολα ξέρω πόσο συναισθηματικός τύπος είσαι και επειδή και γώ δε πάω πίσω, σου εύχομαι ολόψυχα πολλά και καλά καθημερινά χιλιόμετρα με το κουκλί σου. Με συγκίνησες πρωί πρωί

[Strax]

Μπράβο γιατρέ, αυτό είναι το νόημα! Έχω κάνει και εγώ το λάθος στο παρελθόν και ο χρόνος πίσω δεν γυρνά! Αυτά τα ωραία γράφεις και θα με κάνεις να νιώθω τύψεις όταν περνάω το παπάκι σου!

[Fanis]

Τωρα τι να πώ Δημήτρη!?!?....ΕΥΓΕ....μούφτιαξες τη μέρα!

[DoctorAbo]

Φίλε Πάνο και Strax καλημέρα σας. Τά έγραψα πριν πάω για ύπνο, είδα μόνο το post του Drifter που σα να περίμενε να τελειώσω για να διαβάσει. Μόλις το άνοιξα και είδα τα δικά σας σχόλια. Σας ευχαριστώ και τους δυο. Νάμαστε όλοι καλά και να θυμώμαστε. Αν οι ιδέες μας εμποδίζουν από να παίρνουμε τις μικρές καθημερινές ικανοποιήσεις από τη ζωή ας τις αλλάξουμε. ε?
Φιλιά και στους 2.

Strax, αν το παπάκι σου περάσει το δικόμου στο πρώτο άνοιγμα, τότε θέλω την εξής συμφωνία...... θα κάνεις το δεύτερο΄άνοιγμα με οδηγό (στο αυτοκίνητό μου) τον Πάνο. ΟΚ ?

[moutraklas]

Πέρα από το πολύ ωραίο γράψιμο, το νόημα είναι σαφές και δίκαιο. Η μιζέρια της καθημερινότητας μας κάνει να ζούμε με λίγα, με μικρά, άοσμα, άνοστα και άχρωμα. Εκτός από αυτό που κάνει τον καθένα να ανατριχιάζει (οτιδήποτε έιναι αυτό), πρέπει καθημερινά να χαιρόμαστε ότι καλύτερο έχουμε!!! Και όχι να το φυλάμε για μια-δύο εξαιρετικές περιπτώσεις. Είτε το βουβού μας είναι αυτό, είτε το καλό κουστούμι, είτε το ρολόι μας, είτε οτιδήποτε... Και να φευγουμε παιδιά... Να φεύγουμε... Να ταξιδεύουμε... Να μην αφήνουμε ΣΚ, μέρα, λεπτό να περνάει έτσι... Γιατί τι έχουμε στη ζωή? Την Αγία Τριάδα έχουμε... Και ποια είναι αυτή? Μα τι άλλο από το τουτου που λαχταράς, τη γυναίκα που λατρεύεις στο δίπλα κάθισμα, και τα χιλιόμετρα της ασφάλτου ανοιχτά μπροστά σου να ταξιδεύεις... Και ό,τι και να λείπει από τα τρία, υπονομεύονται ταυτόχρονα τα άλλα δύο... Δεν μπορεί να σπάσει αυτό το τρίο...

υγ. εγώ το post του doctora θα το κολλήσω στο τοίχο μου να το βλέπω κάθε που σκοντάφτω και πέφτω στη λακούβα της μιζέριας...

[bmw316i]

Μόλις διάβασα τα post και είμαι ακόμα ανατριχιασμένος....
Αυτό λέει πολλά!!Μπράβο σας!!

[DoctorAbo]

Η μέρα ξημέρωσε (ευτυχώς). Περιττό να σας πω ότι έβαλα το κατάλληλο κλειδί στην κατάλληλη Μίζα. Τα χέρια μου κρατήσανε το μαύρο δερμάτινο τιμόνι. Και στο ποτάμι αρκετοί οδηγοί κοιτούσαν την Μ3 κολημένη μέσα στη κίνηση. Όμως ρε παιδί μου, την ώρα που δούλευα το συμπλέκτη overtime, εκείνοι οι κραδασμοί και ο ήχος με διαπερνάγανε πολύ ευχάριστα. Πάρα πολύ ευχάριστα. Σε λίγο θα ανέβω Οινόφυτα. Θα αδειάσω το ρεζερβουάρ για να το γεμίοω με φρέσκια Ultimate για χάρη του φίλου μου του Strax.