Snoopy
27-07-06, 15:52
Σάββατο πρωί ξεκίνησα απο το ΣΤΑΧΥ στα Βριλήσσια και είχα πάει για ψωμί γλυκά και χαλβά (μη γελάσει κανείς αλλά έχει ΤΟΝ χαλβά) και είχα πάρει και δυό κέηκ σοκολάτας για να φάμε με τη γυναίκα μου στο εξοχικό στο Πόρτο Ράφτη.
Στρίβω για Αγίου Αντωνίου για Ηρακλείτου για Αττική οδό και εκεί που είναι η ταμπέλα με το κουρτινάδικο τσακ τραβάω ένα μικρό παντηλικάκι (έτσι για το καλημέρα)
Ακουω απο πίσω ένα θόρυβο απο λάστιχα και μου σηκώθηκαν οι τρίχες του λαιμού όρθιες.
Ενα Μοντέο είχε μπεί με χειρόφρενο και ερχότανε αέρα πατέρα.
Πατάω πατάει και πάμε σχεδόν μαζί μέχρι το φανάρι της Ηρακλείτου, το βρίσκω πράσινο και τα χώνω.
Μπαίνω ανάποδο και πατάφημα το γκάζι και αρχίζω να γράφω απο το φανάρι μέχρι το άλλο φανάρι που πάει για ΕΘΝΟΣ.
Απο πίσω και αυτός με χειρόφρενο στο φανάρι και μετά έναν ήχο απο φιλτροχοάνη λες και ήθελε να με καταπιεί.
Αλλά είδα οτι παρόλο το θόρυβο και τα παντηλίκια τα δικά μου, δεν τράβαγε έτσι όπως το περίμενα. Πολύ φασαρία αλλά χωρίς επιδόσεις.
Μας πιάνει το φανάρι για το ΕΘΝΟΣ, απο πίσω αυτός, να τραβάει γκαζιές βρου βρουμ, μου λέει η γυναίκα μου, κάνε μαμακία και κατεβαίνω ΤΩΡΑ.
Τι να κανω, ξεκινάω χωρίς πάντες, αλλάζω δευτέρα γρήγορα και λίγο πριν τα διόδια ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ο τύπος.
Εχω φάει φρίκη, περνάω διόδια και κόβω, ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ, ανοίγουμε μαζί και φτάνουμε στην κατηφόρα.
Του έχω ρίξει πάνω απο χιλιόμετρο, αλλά συνεχίζει...
Με κυνηγάει σε όλη την αττική οδό μέχρι που φτάσαμε στο φανάρι που μπαίνει για Πόρτο Ράφτη.
Περιτό να πώ οτι η διαφορά ήταν πάντα πολύ μεγάλη και στην ευθεία βάρεσα κόφτες.
(και πως η γυναίκα μου έβριζε σε όλη τη διάρκεια, τι μπέμπη με είπε, τι βλάκα... τέλος πάντων).
Σταματάμε στο φανάρι μαζί και τότε τρώω το ΦΛΑΣ.
Κατεβαίνω απο το αμάξι πάω δίπλα του, ανοίγει το παράθυρο αυτός να δεί τι θελω και του δίνω το ένα ΚΕΗΚ.
- για να το φας με το τσαγάκι σου, του είπα :bugeye:
Πως μούρθε....
Ακόμα και η γυναίκα μου γέλαγε...
Ο τύπος ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ μιλάμε.
τον είδα μετά στο κάστρο και έκανε πως μιλάει στο τηλέφωνο.... ΡΕΖΙΛΙ...
Στρίβω για Αγίου Αντωνίου για Ηρακλείτου για Αττική οδό και εκεί που είναι η ταμπέλα με το κουρτινάδικο τσακ τραβάω ένα μικρό παντηλικάκι (έτσι για το καλημέρα)
Ακουω απο πίσω ένα θόρυβο απο λάστιχα και μου σηκώθηκαν οι τρίχες του λαιμού όρθιες.
Ενα Μοντέο είχε μπεί με χειρόφρενο και ερχότανε αέρα πατέρα.
Πατάω πατάει και πάμε σχεδόν μαζί μέχρι το φανάρι της Ηρακλείτου, το βρίσκω πράσινο και τα χώνω.
Μπαίνω ανάποδο και πατάφημα το γκάζι και αρχίζω να γράφω απο το φανάρι μέχρι το άλλο φανάρι που πάει για ΕΘΝΟΣ.
Απο πίσω και αυτός με χειρόφρενο στο φανάρι και μετά έναν ήχο απο φιλτροχοάνη λες και ήθελε να με καταπιεί.
Αλλά είδα οτι παρόλο το θόρυβο και τα παντηλίκια τα δικά μου, δεν τράβαγε έτσι όπως το περίμενα. Πολύ φασαρία αλλά χωρίς επιδόσεις.
Μας πιάνει το φανάρι για το ΕΘΝΟΣ, απο πίσω αυτός, να τραβάει γκαζιές βρου βρουμ, μου λέει η γυναίκα μου, κάνε μαμακία και κατεβαίνω ΤΩΡΑ.
Τι να κανω, ξεκινάω χωρίς πάντες, αλλάζω δευτέρα γρήγορα και λίγο πριν τα διόδια ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ο τύπος.
Εχω φάει φρίκη, περνάω διόδια και κόβω, ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ, ανοίγουμε μαζί και φτάνουμε στην κατηφόρα.
Του έχω ρίξει πάνω απο χιλιόμετρο, αλλά συνεχίζει...
Με κυνηγάει σε όλη την αττική οδό μέχρι που φτάσαμε στο φανάρι που μπαίνει για Πόρτο Ράφτη.
Περιτό να πώ οτι η διαφορά ήταν πάντα πολύ μεγάλη και στην ευθεία βάρεσα κόφτες.
(και πως η γυναίκα μου έβριζε σε όλη τη διάρκεια, τι μπέμπη με είπε, τι βλάκα... τέλος πάντων).
Σταματάμε στο φανάρι μαζί και τότε τρώω το ΦΛΑΣ.
Κατεβαίνω απο το αμάξι πάω δίπλα του, ανοίγει το παράθυρο αυτός να δεί τι θελω και του δίνω το ένα ΚΕΗΚ.
- για να το φας με το τσαγάκι σου, του είπα :bugeye:
Πως μούρθε....
Ακόμα και η γυναίκα μου γέλαγε...
Ο τύπος ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ μιλάμε.
τον είδα μετά στο κάστρο και έκανε πως μιλάει στο τηλέφωνο.... ΡΕΖΙΛΙ...